شایدفک کنید من آدم تنهایی هستم که با کسی نمی تونه دوست شه ولی برعکس من دوستان زیادی دارم وخیلی زود ارتباط برقرار می کنم وخیلی خوب دیگران رو معمولا از هر قشری جذب می کنم خیلی هم باهام راحتن اینو خودشون بهم می گن همیشه.ولی راستش من با هیچکس راحت نیستم،حتی خانواده،حتی مادرم،حتی خواهرم!!!!خیلی احساس تنهایی می کنم میدونم مسخرست ودرکش سخته ولی از ارتباط برقرار کردن (منظورم ارتباطی که توش خود واقعیم باشم)به شدت میترسم وقتی مجبور به این کار میشم حالم خیلی بد میشه،قبلش یه مدت حسابی افسرده میشم!!ببینید من از لحاظ ظاهری مشکلی ندارم،از لحاظ جسمی،خانوادگی،تحصیلی و.........هم همینطور ولی نمی دونم چرا اینقد اعتمادبه نفسم کمه؟؟؟!خودم که تازگیا دارم بیشتر بهش فک میکنم به گمونم ترس از مسخره شدن باعث این شده،البته میدونم که هرکسی ممکنه اشتباه کنه و...........نباید از مسخره شدن ترسید ولی دست خودم نیست شاید چون خیلی مغرورم اینجوری شدم شایدم مغرورنباشم؟؟؟؟؟؟؟!!!!!باورتون نمیشه من حتی این حقوواسه خودم قائل نبودم که برم یه ساندویچ بگیرم!!!لابد میگید این دیوونه است.ولی اینم بگم که من ظاهرمو همیشه حفظ کردم خیلیا بهم گفتن که به شخصیت محکمت حسودیمون میشه!!!!!!!!!!!!!!!!
درنهایت باید بگم که این جور که من فهمیدم خودمم هنوز خودم رو نمی شناسم لطفا کمکم کنید